Wie mij op Instagram volgt heeft mij de afgelopen zomer een flinke stapel boeken weg zien werken. Na maanden van drukte vond ik eindelijk de tijd om me met een fijn boek terug te kunnen trekken. En wat had ik dat gemist! Bevangen door de flow van het vele lezen besloot ik om een exemplaar van Alleen maar jij aan te vragen.
Alleen maar jij is alweer het tweede boek van de Amerikaanse Mia Sheridan, die hier vorig jaar met haar debuutroman Stilte doorbrak. En net als in haar eerste roman draait Alleen maar jij om twee beschadigde personages die elkaar per toeval (of is het het lot?) tegen het lijf lopen. Wat ik precies van de verhaallijn en de door ellende getroffen personages vind, volgt nu in de rest van dit artikel.
De vlotte schrijfstijl en interessante verhaallijnen zorgden ervoor dat ik het boek steeds met moeite weg kon leggen. Mijn eerste indruk van de roman is dan ook positief, al doe ik er beter aan om dit als ‘gematigd’ positief te omschrijven. De achtergrondverhalen van de personages Chrystal (later Ellie in het verhaal) en ‘reddende engel’ Gabriël waren voor mij de belangrijkste reden om door te willen blijven lezen. Over de levens van iemand die als stripper is gaan werken (Ellie) of ruim negen jaar in een kelder opgesloten heeft gezeten (Gabriël) kun je je namelijk de nodige dingen afvragen. En dat deed ik dus ook.
Hoewel het verhaal van ‘meisje met moeilijke jeugd en weinig liefde dat lichaam verkoopt’ in principe niet heel origineel is, is dat van Gabriël het wel. Op zijn negende wordt hij ontvoerd en pas op zijn vijftiende weet hij aan zijn ontvoerder te ontsnappen. Aan wat de jonge Gabriël toen gezien, gedaan en meegemaakt heeft, wordt echter weinig aandacht besteed. Iets wat ik toch wel jammer vind, want het had voor de lezer erg interessant kunnen wezen. Want juist omdat ik met enkele vragen zat, kon ik maar niet stoppen met lezen en legde ik het boek steeds met moeite weg. Een beetje stom als je nagaat dat mijn vragen er uiteindelijk alleen maar nieuwe vragen bij gekregen hebben.
Daar waar het bij sommige boeken dus prettig is om een eigen draai aan niet-uitgewerkte delen te kunnen geven, vond ik dat bij deze roman dus niet. Door op de achtergrond een tweede kinderontvoering een rol te laten spelen, lijkt Mia Sheridan wél een en ander uit te willen leggen, maar voor mij persoonlijk was deze toevoeging teveel van het goede. Iets meer persoonlijke uitwerking en minder achtergrondgeruis had ik dus prettiger gevonden. (Maar spoiler: alles komt wel weer op zijn pootjes terecht.)
Om die reden heb ik ook mijn bedenkingen bij het tempo waarin bepaalde handelingen plaatsvinden. Want al wordt aan de nieuwsgierige lezer duidelijk gemaakt dat Alleen maar jij beslist geen zoetsappig liefdesverhaal is: een portie liefde en genegenheid vindt er uiteraard wel plaats. Logisch, want het is natuurlijk wel de bedoeling dat Ellie en Gabe elkaar vinden.
Voor twee redelijk tot flink beschadigde mensen gaat dat vinden van elkaar wel erg snel. In een tijdsbestek van nog geen twee maanden zijn zowel Ellie als Gabe volledig ontdooid en is de persoon van vroeger verleden tijd. Dat spoken uit het verleden soms beter in het verleden kunnen blijven, vind ik een goede les. Maar of ik zelf zo snel alles achter me zou kunnen laten, weet ik niet. Maar gelukkig komt Ellie ook nog even tot dit besef en dus wordt er, tot groot verdriet van de verliefde Gabriël, een pauze ingelast. Hoewel Alleen maar jij wel gewoon fictie is, versterkt het de geloofwaardigheid van het verhaal wel. En daar ben ik blij om.
Gelukkig komt alles weer op zijn pootjes terecht, vinden de geliefden elkaar weer en worden strijdbijlen voorgoed begraven. Een verhaal met een zwarte rand, maar wel een verhaal dat je na afloop met een glimlach naast je neer kunt leggen.
Alleen maar jij werd deze zomer bij uitgeverij Zomer & Keuning uitgegeven. Voor € 17,50-, vind je de roman o.a. bij bol.com en in de boekhandel. Een exemplaar kan uiteraard ook via de uitgeverij zelf verkregen worden.