Ik moet jullie iets vertellen..

Ja mensen, je leest het goed: ik moet jullie iets vertellen. En omdat ’t om een (voor mij en I.) wel heel vrolijke boodschap gaat, heb ik de roze muisjes alvast uit de kast getrokken. Want nu het hier de laatste maanden echt heel lekker loopt, vond ik het tijd worden om het item ‘gezinsuitbreiding’ eens ter sprake te laten komen.

Een tijd geleden werd ik verliefd. Maar zoals dat wel vaker met een verliefdheid gaat, heb ik altijd even de tijd nodig om uit te vogelen of het wel meant to be is. Het zou voor mij namelijk niet de eerste keer zijn dat ik op een zinkend schip aan boord stap, of veel te impulsief ergens induik. En daar ben ik natuurlijk wel klaar mee.

Om maar te zwijgen van de inbreuk op mijn (onze) privacy. I. en ik wonen hier rustig en vooral ík ben erg op de orde in mijn huis gesteld. Ik hoef geen toilet of bed met iemand te delen, en als ik eens de hele dag in een korte pyjamabroek door het huis wil lopen, kan dat gewoon.

Maar..

Toch hakte ik twee weken geleden de knoop door en reed ik om een uur of half negen ’s avonds naar een boerderij toe. Want als je met katten om je heen bent opgegroeid en het na drie jaar nog steeds als een gemis aanvoelt, dan weet je dat het goed zit. En daarom haalde ik op die bewuste avond een klein, maar onwijs fluffy poezendametje op; Saartje. Of Poes(je). (Want dat zal haar echt een worst wezen.)

Dat ik de komende weken mijn benen moet bedekken om zo de ergste schade te beperken, vind ik geen probleem. En dat ik nu naast een kind ook met een kat naast me op het toilet zit, kan ik ook wel verwerken. En wat betreft het samen slapen: het is heus niet schadelijk om Poes ’s avonds met eten en een kattenbak in de kamer op te sluiten.

Meet Saartje

Kind en kat

Tussen I. en de nieuwe aanwinst klikt het overigens prima. Zoonlief is namelijk gewend aan de drie exemplaren die bij mijn moeder wonen en ook de buurkatten verblikken of verblozen niet als mijn kleine tornado op ze af komt lopen. Saartje krijgt dus gewoon luchtkusjes toegeworpen en als ’t hem even lukt om een paar aaien uit te delen, zit ik hier met een heel blij jongetje in de woonkamer. En ook de poes vindt het allemaal wel best. Die eet namelijk gewoon verder terwijl er een klein mensje met een bak kattenbrokken aan het spelen is en valt naast I. op de bank in slaap. Kat en kind zijn wat dat betreft onafscheidelijk, want ook samen badderen blijkt geen probleem te zijn. En ik vind het mooi.

De huistijger

Dus nu jullie van de ergste schrik zijn bekomen, zijn felicitaties en enthousiaste reacties natuurlijk van harte welkom. Want Saartje is gewoon de eerste stap richting mijn crazy catlady-bestaan. #YOLO #ForeverSingle! Voor meer foto’s van dit fluffige monster verwijs ik je door naar mijn Instagram-account @daarwaseens. Ik zie je daar!

P.S. Ik geef eerlijk toe dat ik de aankondiging van Iris eerder dit jaar zó grappig vond, dat ik ‘m even gekopieerd heb. Thanks girl!

Liefs Olga