Ben je voor het eerst hier, of ben je al bekend? Hoe dan ook: mijn naam is Olga en na ruim twee maanden blogstilte pak ik vandaag de draad weer op. Tijd om jullie – bekend of onbekend – eens over de afgelopen weken bij te praten. Kopje thee en een koekje in de aanslag? Fijn, lees dan snel verder.
Work work work!
Want in die paar weken dat ik niet aan het schrijven van content ben toegekomen, is er in mijn leven zeker veel veranderd. Om te beginnen is er goed nieuws in de vorm van een baan. Eind november werd ik namelijk door mijn oude werkgever gebeld met de vraag of ik nog beschikbaar was om opnieuw in te komen vallen. Gezien de hectiek van de maanden ervoor zeker een positief bericht om het nieuwe jaar mee te beginnen. Je begrijpt dat ik enthousiast op het voorstel reageerde en binnen een week weer van werk was voorzien. En dus luidde ik met een positieve mindset de kerstvakantie en 2018 in.
Inmiddels is de voorjaarsvakantie hier in het noorden bijna afgelopen en sta ik volgende week woensdag weer voor de klas. Om ook optimaal van mijn twee kleintjes te kunnen genieten, werk ik drie dagen. Op dit moment geef ik dan over drie dagen verspreid les aan leerlingen van het vwo (boven- en onderbouw). En al vinden zij mij ongetwijfeld niet altijd even leuk (risico van het vak ;)), omgekeerd haal ik heel veel energie uit wat ik doe. Want al zijn mijn dagen lang en werk ik vaak tot diep in de nacht nog taken uit, m’n werk en de klassen maken veel goed.
Eigen bedrijf
Op 24 februari bestond dit blog officieel tien jaar. TIEN HELE JAREN waarin ik geschreven heb over wat mij in elke fase van mijn leven beziggehouden heeft. Liefdesverdriet, nieuwe vriendjes, proefwerkweken, examens en mijn eerste tentamens op de universiteit, vakanties en de geboorteaankondigingen van mijn beide zoontjes: op dit blog ben ik van scholier uitgegroeid tot de (jonge) moeder, student, ondernemer en docent die ik nu ben.
Heel soms blader ik nog eens door de oude archieven om te kijken wat ik jaren geleden op zo’n dag aan het doen was. En wat gaat de tijd dan snel. Want dat Daar Was Eens ooit onderdeel van mijn carrière als ZZP’er zou gaan worden, had je mijn achttienjarige ik niet kunnen vertellen hoor.
Reden voor een feestje of een leuke give away te meer! En uiteraard ga ik ook dit jaar proberen om de inhoud van dit blog naar een hoger level te tillen. De lijst met aanbiedingen voor samenwerkingen is alweer lang. En ik heb heel veel zin om alles uit te gaan werken. Ideeën in mijn hoofd genoeg! Is zo’n blogstilte toch nog ergens goed voor.
Baby G.
Om niet in het rijtje van mensen die te veel over hun kroost delen terecht te komen, schreef ik de eerste weken en maanden niet veel over de gezondheid van G. Dat ‘ie met een flinke knoop in de navelstreng op de wereld is gezet, vond ik namelijk al heftig genoeg (om met jullie te delen). Maar ook hier was reflux een dikke bitch en dat heeft ons wel een tijd beziggehouden. Ik deed praktisch alles rechtop met G. op of bij me en ben heel blij dat ‘ie de zes maanden bijna heeft aangetikt en alle drama voorbij lijkt te zijn.
G. ligt graag op zijn buik op een kleed te prutsen, is dol op zijn oudere broer en de katten en ik denk dat er nog niemand is geweest die niet op een brede glimlach is getrakteerd. En waar I. rond deze leeftijd al langzaam met het slechte slapen begon, heb ik dit keer meer geluk! De ene keer moet ik er ’s nachts nog uit voor een fles, de andere keer worden we met zijn drietjes rond zes uur wakker. (Ja, nog steeds wel vroeg, maar ik mag niet klagen.)
Terwijl ik dit blog typ (en daar heb ik op zich al wat uurtjes over gedaan), ligt hij dan ook lekker op een dik deken te brabbelen en geniet ik nog even van de me-time die ik heb. Want I. bevindt zich ergens op het ijs met opa en oma. Heeft hij verdiend. ;)
En verder
Zo lang er hier naast me iemand op het kleed blijft ‘spelen’, probeer ik er nog een nieuw stukje voor een andere dag uit te halen. Plannen voor leuke content ligt klaar en ik heb zin om dit jaar aan nieuwe doelen te gaan werken. Enne, nog een beetje laat, maar: nog de beste wensen allemaal! Ik hoop dat 2018 een goed blogjaar voor je wordt.
Liefs Olga
Ik miste het ook gewoon om dat sociale leven te hebben. Als je voornamelijk thuis aan het werk bent of studeert OF gewoon heel de dag met je kindjes bezig bent, dan wordt je wereldje wel klein. Ben blij met deze kans, de ervaring en natuurlijk met mijn ouders die ervoor zorgen dat mijn kindjes niks te kort komen als ik aan het werk ben.
Maar of mensen in het algemeen weer leuker of beter worden als ze gaan werken, weet ik niet. Ik denk dat er ook moeders of zelfs vaders zijn die het heel fijn vinden om een paar jaar thuis met hun kleine kindjes door te brengen. Ieder zijn ding, toch? :)
Oh wat heerlijk om te lezen dat jouw leven inmiddels weer lekker in een positieve sfeer zit en je lekker voor de klas staat. Veel ouders hoor ik vaak ook roepen, door te werken ben ik gewoon een leukere ouder. Ik vond dat raar klinken, maar nu ik sinds 3 weken zelf ook weer werk snap ik helemaal wat zij bedoelen.
Fijn dat het met G ook wat beter gaat en dat de reflux klachten bijna verdwenen zijn. vind I zijn broertje ook leuk?