Kat vermist: waar is Saartje?

Waar gaat een gesteriliseerde, trouwe poes ineens naartoe? Het is een vraag waar ik sinds mei een antwoord op probeer te geven. Wie mij al langer op social media volgt weet dat wij sinds mei dit jaar naar onze poes Saartje op zoek zijn. Saartje kwam in 2016 als kitten van een paar weken bij mij en I. wonen, superleuk! Maar van het ene op het andere moment is ze verdwenen en levert het zoeken naar Saartje niets op.

Saartje

In 2016 ben ik hersteld van een burn-out die ruim anderhalf jaar van mijn leven heeft overgenomen. De periode eraan vooraf was zwaar en eigenlijk best donker. Maar gelukkig herinner ik me het moment goed waarop ik besefte dat het ook écht beter ging. Het werd weer lichter (in mijn hoofd) en ik kon weer lachen. Eén van de dingen waar ik in die tijd veel over nadacht, was het nemen van een kat. En die kat werd Saartje.

Op dit blog en social media bracht ik haar niet bijster veel in beeld, maar ze was (is?) beslist een actief onderdeel van ons gezin. Vanaf moment één sliep ze bij mij of bij mijn oudste zoon op zijn kamer (in het ledikant, zo lief!). En anders dan met de konijnen in de achtertuin, voegde de kat ook echt iets toe: een maatje, een knuffel. Ik ben beslist een kattenvrouwtje, daar kom ik eerlijk voor uit! ;)

Het karakter van Saartje

Als je aan me vraagt hoe ik deze kat zou omschrijven, dan is sociaal en ondernemend het eerste wat in me opkomt. Saartje was namelijk zo’n poes die zich vanaf het eerste moment bij alles en iedereen thuis voelde en regelmatig bij buren in huis opdook. Toen ik Saartje net had, werd er in onze straat flink verbouwd. Ik kon haar niet binnenhouden en dus liep ze al snel bij alle buren rond. Het had wel iets.

In 2017 vond ik op een morgen twee kittens in de kinderwagen. Saartje had gejongd. Omdat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen moeder en kittens te scheiden, besloot ik ze allemaal te houden. G. werd namelijk niet veel later geboren en het leek me ook wel mooi om allemaal een ‘eigen’ kat te hebben.

Tot mei dit jaar voelde ik me altijd de Cesar Millan van de katten. Waar ik liep, liep altijd wel een kat of twee. De ene keer liep ik met alleen Saartje naar de winkels, de andere keer met Saartje en de rest naar het schooltje van I.

Kat vermist

Maar na 23 mei 2019 ontbreekt ieder spoor van Saartje. ’s Middags lag ze nog met de rest van de poezen voor de deur in het zonnetje, want het was een mooie dag. En ’s avonds zette ik het dakraampje nog voor haar open. Toen na anderhalve dag nog steeds geen Saartje voor een hapje eten was verschenen, vond ik het toch wel gek. Ze was er zeker niet elk moment van de dag, maar kwam wel altijd voor het slapengaan voor het raam zitten om naar binnen te kunnen. En als ik al op bed lag, kwam ze via he dakraam naar binnen toe. Lang wegblijven terwijl ik zelf thuis was, hoorde niet bij haar gedrag.

Ik heb geroepen, gefloten en gezocht. ’s Avonds liep ik met de poezen erbij in de buurt rond. En ’s nachts lag ik verdrietig in bed, zeker toen het in de dagen die volgden een paar keer noodweer was. Via Instagram deelde ik berichten over mijn zoektocht en schakelde ik jullie hulp in. Ik ben nog een keer ’s avonds bij leegstaande nieuwbouwhuizen gaan kijken en kreeg via-via het adres van een kattenvrouwtje door. Uiteraard staat er een poster op Amivedi en hoop ik nog steeds dat onze poes binnenkort weer gewoon opduikt. Want waar gaat een gesteriliseerde, trouwe poes ineens naartoe?

Het gemis voor de kindjes

G. is nog te klein om zich Saartje echt te herinneren, maar I. weet wel goed wie zij is. Het is dan ook I. die zich wel eens dingen afvraagt en mij vragen stelt die ik niet altijd even goed weet te beantwoorden. Of de politieagenten die we tegenkomen ook naar dierenboeven op zoek gaan, bijvoorbeeld. En of Saartje nog wel eens terug zal komen. We hebben I. eerst maar uitgelegd dat Saartje het waarschijnlijk heel goed heeft bij andere mensen thuis, omdat ze er lekker te eten krijgt. En al vind ik dat niet leuk, het is beter dan voorgoed verdwenen zijn. Ik doe ook via dit blog nog maar eens een oproep tot meezoeken, want behalve I. en G. is Saartje ook gewoon een kind voor mij. En je kinderen wil je het liefst zo lang bij je houden.

Dit is Saartje

Saartje is een gesteriliseerde en gechipte poes van nu drie jaar oud (geboren op 3 juni 2016). Ze is zwart-rood van kleur (gemêleerd) zonder wit. Saartje heeft dus géén witte buik, voetjes of kin/befje. Het is geen grote of dikke poes, maar eerder klein en slank, soms op het magere af. Ze miauwt wel, maar is geen ‘prater’ (een poes die tegen je komt kletsen). We wonen op dit moment in Assen in de buurt van het station. Alle hulp is welkom! Wie brengt Saartje terug? Alvast bedankt!

Ben jij ooit een huisdier kwijtgeraakt?