Nu ik de eerste drie delen over de zeven zussen D’Aplièse gelezen heb, vond ik het tijd voor iets anders. Niet omdat ik de serie niet leuk meer vind, maar omdat ik er nog langer van wil genieten. Ik lees namelijk zo snel en veel dat ik met gemak tot boek zes geraak als ik zo door blijf gaan. Het goede nieuws is dat Lucinda Riley ook een aantal losse verhalen heeft geschreven. Het meisje op de rots (2019) is daar eentje van.
Het meisje op de rots
Met een gebroken hart verlaat Grania Ryan New York om terug te keren naar haar ouderlijk huis aan de Ierse kust. Daar ontmoet ze op een stormachtige avond Aurora, een jong meisje dat Grania’s leven voorgoed zal veranderen.
Terwijl Grania en Aurora een steeds hechtere band krijgen, wordt duidelijk dat het verleden hun families onlosmakelijk met elkaar heeft verbonden. Via een stapel oude brieven leert Grania over de gruwelen van de Eerste Wereldoorlog, over die ene wanhoopsdaad een eeuw geleden en over het verdriet dat de twee families al generaties lang achtervolgt.
‘Het meisje op de rots’ vertelt het verhaal van twee bijzondere vrouwen en hun zoektocht naar hun verleden, van het historische Engeland naar hedendaags New York en van de indrukwekkende Ierse kust naar een legendarisch herenhuis in Londen. Zal liefde en hoop in de toekomst het verdriet uit het verleden overwinnen?
Blijf uit de buurt
Na hun toevallige ontmoeting op de klif, informeert Grania bij haar moeder naar het meisje. In tegenstelling tot haar moeders gebruikelijke manier van reageren, reageert deze nu geschokt en negatief. Grania krijgt zelfs het mysterieuze advies om bij het meisje en haar familie uit de buurt te blijven. Het enige dat moeder Kathleen nog aan haar dochter kwijt wil, is dat hun families ooit een geschiedenis deelden.
Natuurlijk slaat Grania het advies van haar moeder in de wind. En al snel ontstaat er een hechte band tussen Grania en de jonge Aurora.
Het verhaal van Mary
Niet lang daarna opent een dikke bundel brieven een deur naar het verleden. Een verleden dat zich niet in Ierland, maar in Engeland afspeelt. In het Londen van de Eerste Wereldoorlog om precies te zijn. Dit is namelijk de stad waar Grania’s overgrootmoeder Mary dan als dienstmeisje werkt en een ouderloze baby, genaamd Anna, onder haar hoede neemt.
Ook Mary en Anna krijgen een goede band. Die band is zo goed dat Mary Anna adopteert en als eigen dochter opvoedt. Het is een groot offer waar ze veel mee op het spel zet. Als Anna volwassen is, keert Mary met alleen haar jongste dochter Sophia terug naar het Ierse platteland. Anna is dan inmiddels een grote naam in de balletwereld geworden. Jaren later gebeurt er iets vreselijks waar de kinderen van Anna en Sophia bij betrokken raken. De uitkomst van de gebeurtenis drijft een wig tussen de beide families. Of dit ooit opgelost kan worden, is nog maar de vraag.
Heden en verleden
Net als in de verhalen over Maia, Ally en Star wordt de lezer in Het meisje op de rots tussen heden en verleden heen en weer geslingerd. Dit is een manier van schrijven die mij wel aanspreekt. Ik lees en leer namelijk graag bij over het verleden. Na een viertal boeken ben ik er inmiddels achter dat het grote raadsel of familiegeheim pas laat in het verhaal wordt opgelost. En dit keer vind ik het net iets te laat, waardoor er weinig ruimte overblijft voor de afronding van het verhaal. Wat ik ook jammer vind is dat enkele mysterieuze gebeurtenissen niet verder worden uitgewerkt. Maar los van deze minpuntjes wil je als fan van Lucinda Riley dit boek natuurlijk wel gewoon in de kast hebben staan.