Net als veel gezinnen in Nederland (en de rest van Europa) heb ik de afgelopen tijd thuis doorgebracht. De eerste weken waren best pittig, maar naarmate het weer beter werd en de kindjes met een buurjongen mochten spelen, werd de sfeer een stuk beter. In dit blog deel ik een terugblik op de lockdown-dagen van de afgelopen zes weken. Als je zin hebt in een fotoblog, blijf dan vooral even hangen, want dat heb ik vandaag voor je klaargezet.
Hoi daar, wat leuk dat je in deze hectische tijd een momentje hebt kunnen vinden om hier bij te lezen. Het is alweer de derde week die we grotendeels binnenshuis doorbrengen. En ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar in mijn bovenkamer loopt alles niet meer zo vloeiend in elkaar over als het zou moeten. ;) Het is een gekke tijd en dat merk ik aan alles en iedereen.
Met de jongens thuis lukt het me niet goed om veel te schrijven en te werken. Boeken lezen, foto’s maken of dit blog bijhouden zit er even niet meer in. Ik schrijf dus gemakkelijk hele weken aan hetzelfde stuk voor ik hem eindelijk kan delen. Het is een gekke tijd en daar deel ik meer over in dit blog.
Wandelen, ik houd ervan. Voor ik op mezelf ging wonen, wandelde ik bijna iedere avond met mijn moeder. We plakten vaak een extra rondje aan de wandeling vast, omdat we nog niet klaar waren met praten. Wandelen is voor mij de perfecte manier om even op te laden. Een flinke tijd geleden schreef ik over hotspots in Assen en noemde toen het Asserbos. Dit bos is voor mij de perfecte plek om urenlang doorheen te lopen terwijl je kletst en foto’s maakt. En dat is precies wat ik in de herfstvakantie met vriendin Madelon en onze zoontjes heb gedaan. Kijk je mee naar de sfeerbeelden?
Een paar blogs geleden schreef ik over onze vermiste kat. Sinds 23 mei van dit jaar (2019 dus) ontbreekt ieder spoor van één van onze katten en zijn we naar haar op zoek. Met name op Instagram heb ik veel over het zoeken gedeeld en nog steeds krijg ik daar vragen over. Daarom heb ik vandaag een update voor jullie uitgewerkt waarin ik meer vertel over de zoektocht en wat je zelf kunt doen als je een huisdier mist.
Ik heb het hier volgens mij nog niet uitgebreid besproken, maar in september ben ik opnieuw afgestudeerd. Voor het eerst in mijn leven heb ik zó lang over het afronden van een studie gedaan als nu, maar het resultaat mag er wezen. Want na een paar weken hard werken en mijn zoontjes weinig zien, kreeg ik begin september het verlossende antwoord: mijn onderzoek was voldoende en al mijn vakken waren gehaald. Ik heb mijn lesbevoegdheid binnen; reden genoeg voor een (bescheiden) feestje!
